माझं काय, तुमचं काय..

माझं काय, तुमचं काय,
प्रेमात पडलं की असंच व्हायच !!

तिचं बोलणं; तिचं हसणं;
जवळपास नसूनही जवळ असणं
जीवणीशी खेळ करीत
खोटं रुसणं;
अचानक स्वप्नात दिसणं !!

खट्याळ पावसात चिंब न्हायच !
माझं काय, तुमचं काय,
प्रेमात पडलं की असंच व्हायच !!

केसांची बट तिने
हळूच मागे सारली….
डावा हात होता की
उजवा हात होता?

आपण सारखं आठवतो,
प्रत्येक कण मनात साठवतो !

ती रुमाल विसरुन गेली !
विसरुन गेली की ठेवून गेली?
आपण सारंच आठवतो
प्रत्येक क्षण मनात साहवतो !

आठवणींच चांदणं असं झेलून घ्यायचं !
माझं काय, तुमचं काय,
प्रेमात पडलं की असंच व्हायच !!

तिची वाट बघत आपण उभे असतो…..
ठरलेली वेळ कधीच टळलेली असते !
येरझाऱ्या घालणं सुद्धा शक्य नसत रस्त्यावर !
सगळयांची नजर असते आपल्यावरच खिळलेली !!

माणासं येतात, माणासं जातात
आपल्याकडे संशयाने रोखून बघतात !

उभे असतो आपण आपले मोजीत श्वास
एक तास ! चक्क अगदी एक तास !!

अशी आपली तपश्चर्या आपलं त्राण तगवते !
अखेर ती उगवते !!

इतकी शांत ! इतकी सहज !
चलबिचल मुळीच नाही !
ठरलेल्या वेळीच
आली होती जशी काही !!

मग तिचा मंजूळ प्रश्न :
“अय्या ! तुम्ही आलात पण?”
आणि आपलं गोड उत्तर:
नुकताच ग ! तुझ्या आधी काही क्षण !

काळावर मात अशी !
तिच्यासोबत भुलत जायच !
माझं काय, तुमचं काय,
प्रेमात पडलं की असंच व्हायच !!

एकच वचन कितीदा देतो आपण !
एकच शपथ कितीदा घेतो आपण !
तरी सुद्धा आपले शब्द
प्रत्येक वेळी नवे असतात !
पुन्हा पुन्हा हवे असतात !!

साधंसुधं बोलताना
ती उगीच लाजू लागते,
फ़ुलांची नाजूक गत,
मनात आपल्या वाजु लागते !!

उत्सुक उत्सुक सरींनी
आभाळ मनावर भरुन जातं ;
भिजलेल्या मातीसारखं
आपलं असणं सुगंधाने भरुन जातं

भरलेल्या ढगासारखं
मनाचं भरलेपण उधळून द्यायचं !
माझं काय, तुमचं काय,
प्रेमात पडलं की असंच व्हायच !!