क्षण...

क्षण...
कधी हसरे, बोलके
कधी अजाण, दु:खी
कधी अवखळ, निर्मळ
तर कधी धीरगंभीर शांत

क्षण...
कधी रुसलेले
कधी फसलेले
काही गमावलेले
काही निसटलेले

क्षण...
आनंदाने नाचणारे,
स्वत:शीच गुणगुणणारे
हातात हात धरून
फेर धरायला लावणारे

क्षण...
कशी स्वत:ला हरवून टाकणारे
आजूबाजूच्या जगाला विसरायला लावणारे
हटके अश्या जगात नेणारे
त्या जगातूनच आपलं व्यक्तिमत्त्व घडवणारे

क्षण...
आईच्या मायेत भिजलेले
भावंडांच्या भांडणांत गुंतलेले
मित्रांसोबत धम्माल-मस्ती करण्याचे
प्रियकराच्या प्रेमात चिंब न्हाऊन निघण्याचे

क्षण...
बालपणीच्या निरागसतेचे
शाळेतल्या खोडकरपणाचे
कॉलेजकट्ट्यावरच्या गप्पांचे
तारुण्यातल्या चैतन्याचे

क्षण...
काही आयुष्याला नवीन वळण देणारे
तर काही आयुष्याची वाट लावणारे
कधीही न हरवण्यासारखे
कधीही न विसरण्यासारखे

क्षण...
आठवणींच्या कुपीत जपून ठेवावे असे
पुन्हा पुन्हा जगावेसे वाटणारे
कुणाच्या तरी आठवणीने रात्र रात्र जागवणारे
मनात गडद काळोख दाटवणारे

क्षण...
अनेक...असंख्य...अमर्याद...अजरामर
आपल्याला आयुष्यातून उठवणारेसुद्धा
फक्त न फक्त क्षणच...

असं प्रेम करावं ...

असं प्रेम करावं
थोडं सांगावं थोडं लपवावं,
असं प्रेम करावं
थोडं रुसावं थोडं हसावं,
असं प्रेम करावं
गुपचुप फोन वर बोलावं,
कोणाची नाज़र पडताच पटकन "अगं" चा "अरे" करावं
असं प्रेम करावं

जग पुढे चाललं असलं
तरी आपण मात्र थोडं मागेचं रहावं,
फोन, SMS, आणि E-MAILS च्या जगात ही,
आपण मात्र पत्र लिहुन मांडावं,
असं प्रेम करावं

कुठे भेटायला बोलवावं,
पण आपण मात्र उशिरा जावं
मग आपणच जाऊन sorry म्हणावं,
असं प्रेम करावं

वर वर तिच्या भोळसट पनाची,
खूप चेष्टा करावी,
पण तरीही ती तुम्हाला किती आवडते, हे जरूर सांगावं,
असं प्रेम करावं

प्रेम ही एक सुंदर भावना,
हे ज़रूर जाणावं,
पुन त्या बरोबर येणार्‍या वेदनांना ही सामोरं जावं
असं प्रेम करावं

विरह येतील, संकट ओढवतील,
प्रेमाच्या अनेक परीक्षा होतील,
पण आपण मात्र खंबीर रहावं,
असं प्रेम करावं

एकदाच होतं, नशिबवानानाचं मिळतं,
म्हणूनच जीवापाड जपावं,
असं प्रेम करावं ... असं प्रेम करावं

आयुष्याच्या या गर्दित हात माझा धरशील का?

तुझे प्रत्येक दुखः मला देऊन
सुखात माझ्या येशील का?
आयुष्याच्या या गर्दित हात माझा धरशील का?

एकांत भासेल जेव्हा तुला
बोलावून मला घेशील का?
थरथरनारया तुझ्या श्वासाने
ह्रदय माझे जपशील का?
आयुष्याच्या या गर्दित हात माझा धरशील का?

तुझ्या हृदयातील प्रत्येक गोष्ट
तुझ्या कोवळया ओठांवर आणशील का?
प्रत्येक वेळेस डोळ्यातून बोलण्याएवजी
आता तरी हो म्हणशील का?
आयुष्याच्या या गर्दित हात माझा धरशील का?

स्वप्नातल्या राजकुमार बरोबर
रील्पेस मला करशील का?
आणी ह्या वेडयाच्या आयुष्यात
स्वप्नपरी म्हणून अवतरशील का?
आयुष्याच्या या गर्दित हात माझा धरशील का?

असं प्रेम करावं ...

असं प्रेम करावं

थोडं सांगावं थोडं लपवावं,
असं प्रेम करावं

थोडं रुसावं थोडं हसावं,
असं प्रेम करावं

गुपचुप फोन वर बोलावं,
कोणाची नाज़र पडताच पटकन "अरे" चा "अगं" करावं
असं प्रेम करावं


जग पुढे चाललं असलं
तरी आपण मात्र थोडं मागेचं रहावं,
फोन, SMS, आणि E-MAILS च्या जगात ही,
आपण मात्र पत्र लिहुन मांडावं,
असं प्रेम करावं

कुठे भेटायला बोलवावं,
पण आपण मात्र उशिरा जावं
मग आपणच जाऊन sorry म्हणावं,
असं प्रेम करावं

वर वर तिच्या भोळसट पनाची,
खूप चेष्टा करावी,
पण तरीही ती तुम्हाला किती आवडते, हे जरूर सांगावं,
असं प्रेम करावं

प्रेम ही एक सुंदर भावना,
हे ज़रूर जाणावं,
पुन त्या बरोबर येणार्‍या वेदनांना ही सामोरं जावं
असं प्रेम करावं

विरह येतील, संकट ओढवतील,
प्रेमाच्या अनेक परीक्षा होतील,
पण आपण मात्र खंबीर रहावं,
असं प्रेम करावं

एकदाच होतं, नशिबवानानाचं मिळतं,
म्हणूनच जीवापाड जपावं,
असं प्रेम करावं ... असं प्रेम करावं ...

मी विचारही केला नव्हता की ...

मी विचारही केला नव्हता की असे काही घडेल,
सर्वकाही विसरून, मी तिच्यावर प्रेम करेल,
तो काळच तसा होता, ती वेळच तशी होती,
ह प्रसंग आहे तेव्हाचा, जेव्हा ‘ती’ माझी नव्हती,

ध्येय नव्हते जीवनाला, कुठला ध्यासही नव्हता,
नव्हती चिंता उद्याची, स्वतःवर विश्वासही नव्हता,
अशातच जेव्हा मी पहिल्यांदा तिला पाहिले,
विद्युत् वेगाने माझे काळीज धडधड्ले,

तिचं लाजन, तिचं हासन, आणि बोलके डोळे,
काळजाच्या कप्प्यात साठवले सगळे,
मग तिची आठवण होताच मला पड़े भ्रांत,
बोलायचे म्हटले तर, तिचा स्वाभाव शांत,

काय कराव तेच कळत नव्हते,
कसही करून तिचे मन जिंकायचे होते,
हिम्मत करून शेवटी तिला प्रेमपत्र लिहिले,
विचार करण्यास मुदत म्हणुन काही दिवस दिले,

महिना होउन सुद्धा तिचा होकर नाही आला,
होकाराच्या प्रतिक्षेत माझा जिव व्याकुळ झाला,
समजुन चुकले मी, हा नक्कीच तिचा नकार आहे,
तिला विसरने हाच एकमात्र उपाय आहे,

शेवटी करायला नको ते धाडस मी केले,
होकर आहे की नकार थेट तिलाच विचारले,
मग माझे पत्र दाखवत ती म्हणाली, हे काय आहे..?,
‘तुझ्या एव्हडेच माझे तुझ्यावर्ती प्रेम आहे,

एकून तिचे उत्तर, ‘मन’ बेभान होउन नाचले,
अतिआनंदाने डोळ्यात पानी साचले,
ध्येय मिळाले जीवनाला, ध्यासही गावला,
माझ्यावरचा विश्वास मी तिच्या डोळ्यात पहिला,

आता दीवसही माझा तिच्या नावाने उगतो,
स्वप्नातला चंद्रही तिच्यासाठी झुरतो,
रक्तासारखी माझ्यात ती सामावली सर्वांगी,
साधी, भोळी, अल्लड माझी प्रेयसी...