प्रतिज्ञा -- भारत माझा देश आहे।

भारत माझा देश आहे।
सारे भारतीय माझे बांधव आहेत।
माझ्या देशावर माझे प्रेम आहे।
माझ्या देशातल्या समृद्ध आणिविविधतेने नटलेल्या परंपरांचा मला अभिमान
आहे।
त्या परंपरांचा पाईक होण्याची पात्रतामाझ्या अंगी यावी म्हणून मी सदैव
प्रयत्न करीन।
मी माझ्या पालकांचा, गुरुजनांचाआणि वडीलधार्‍या माणसांचा मान ठेवीनआणि
प्रत्येकाशी सौजन्याने वागेन।
माझा देश आणि माझे देशबांधवयांच्याशी निष्ठा राखण्याचीमी प्रतिज्ञा करीत
आहे।
त्यांचे कल्याण आणित्यांची समृद्धी ह्यांतच माझे सौख्य सामावले आहे।

घरापासून दूर

मी घरी कीतीही दिवसभर दंगा केला
तरी मला आई थोपताल्याशिवय कधीच झोपली नाही
घरापासून दूर म्हणुनच आता कदाचित
शांत झोप कधी लागलीच नाही.

कुणी वीचारते "तुला घरी जाऊस वाटत नाही"?
कसा सांगू त्यांना घरातून निघताना
आईला मारलेली मीठी सोडवत नाही.

आई तू सांगायची गरज नाही
तुला माझी आठवण येते
आता माझ्यासाठी डब्बा करायचा नसतो
तरीही तू सहा वाजताच उठतेस.

तुझ्या हातचा चहा तुझ्या हातची पोली
तुझ्या हातची माझी न आवडती भाजी खायला
आजही जीभ आसुसली.

घरापासून दूर .......
आई जग खुप वेगले आहे
तुझ्या सावलीत अगदी बिनधास्त होतो
आता रानागानत उन आहे

तू आपल्या पील्लान साठी
सगला केलस एक दीवस पिल्लं म्हणाली
आई आता आम्हाला जायचय
आंनी तू त्यांना जाऊ दीलस
आई तू इथे नाहीस
बाकी माझ्याकडे सगळे आहे
घरापासून दूर
जग खुप वेगले आहे.

मैत्री म्हणजे काय असतं?

मैत्री म्हणजे सुंदर पहाट
कधीही न हरवणारी दोस्तीची वाट..

आयुष्याला पडलेलं गोड स्वप्नं
सगळी उत्तरं सापडणारा मजेशीर प्रश्न..

फुलणारं हसणारं प्रत्येक फूलं
कधी चुकलं तर सावरणारं पाऊलं

आठवडयातून ऊगवणारी रविवारची सकाळ
हवीहवीशी वाटणारी रम्य संध्याकाळ..

मैत्री म्हणजे हवेतला ऊबदार गारवा
अन् जणू दरवळणारा मारवा

अंगावर घ्यावा असा राघवशेला
एकदा घेतला तरी बस्स असा अमृतप्याला...

ऍकत रहावी अशी हरीची बासरी
अस्मानीची असावी जशी एक परी...

मैत्री म्हणजे अत्तराची ईवलीशी कुपी
दु:खावरची हळुवार जादूची झप्पी

मैत्री म्हणजे न दिसणारा हातामधला हात
नेहमीकरता असणारी तुझीचं साथ.....

सोबत रहा तू फक्त.. इतकंचं एक मागणं आहे...
तू असल्यावर अवघं जीवन देखील गाणं आहे

बाप्पा

परवा भेटला बाप्पा, जरा वैतागलेला वाटला
दोन क्षण दम खातो म्हणून माझ्या घरी टेकला
उंदीर कुठे पार्क करू? लॉट नाही सापडला
मी म्हंटलं सोडून दे, आराम करू दे त्याला
तू पण ना देवा, कुठल्या जगात राहतोस?
मर्सिडिसच्या जमान्यात उंदरावरून फिरतोस

मर्सिडिस नाही निदान नॅनो तरी घेऊन टाक
तमाम देव मंडळींमधे भाव खाऊन टाक
इतक्या मागण्या पुरवताना जीव माझा जातो
भक्तांना खूष करेपर्यंत माझा जीव दमतो
काय करू आता सारं मॅनेज होत नाही
पूर्वीसारखी थोडक्यात माणसं खूषही होत नाहीत

इमिग्रेशनच्या रिक्वेस्ट्सने सिस्टिम झालीय हँग
तरीदेखील संपत नाही भक्तांची रांग
चारआठ आणे मोदक देऊन काय काय मागतात
माझ्याकडच्या फाइल्स नुसत्या वाढतच जातात
माझं ऐक तू, कर थोडं थोडं डेलिगेशन
मॅनेजमेंटच्या थिअरीमधे मिळेल सोल्यूशन
एमबीएचे फंडे तू शिकला नाहीस का रे?
डेलिगेशन ऑफ ऑथॉरिटी ऐकलं नाहीस का रे?

असं कर बाप्पा एक लॅपटॉप घेउन टाक
तुझ्या सार्या दूतांना कनेक्टिव्हिटी देऊन टाक
म्हणजे बसल्याजागी काम होईल धावपळ नको
परत येऊन मला दमलो म्हणायला नको
माझ्या सार्या युक्त्यांनी बाप्पा झाला खूष
माग म्हणाला हवं ते, एक वर देतो बक्षीस
सीईओची पोझिशन, टाऊनहाऊसची ओनरशिप
इमिग्रेशनदेखील होईल लवकर मग ड्युअल सिटिझनशिप

मी हसलो उगाच, म्हंटलं, देशील ते मला हवं
म्हणाला मागून तर बघ, बोल तुला काय हवं?
‘पारिजातकाच्या सड्यात हरवलेलं अंगण हवं'
‘सोडून जाता येणार नाही अस एक बंधन हवं’
‘हवा आहे परत माणसातला हरवलेला भाव’
‘प्रत्येकाच्या मनाच्या कोपर्यात थोडासा शिरकाव’
‘देशील आणून परत माझी हरवलेली नाती’
‘नेशील मला परत जिथे आहे माझी माती’
‘इंग्रजाळलेल्या पोरांना थोडं संस्कृतीचं लेणं’
‘आईबापाचं कधीही न फिटणारं देणं’
‘कर्कश्श वाटला तरी हवा आहे ढोलताशांचा गजर’
‘भांडणारा असला तरी चालेल पण हवा आहे शेजार’
‘यंत्रवत होत चाललेल्या मानवाला थोडं आयुष्याचं भान’
देशील का रे बाप्पा माझ्या पदरात एवढं दान?

“तथास्तु” म्हणाला नाही, सोंडेमागून नुसता हसला
सारं हाताबाहेर गेलंय पोरा, “सुखी रहा” म्हणाला

प्रेम आणी computer वेड

वर्गात नेहमी खुन्नस देता देता
दिलीस एकदा सुन्दर smile
उघडशील का माझ्या "pritee"ची
एक एक Backup File.

जेव्हा तुला पहातो तेव्हा
hang होते माझी hard Disk
माझी OS ही सांगते मला
घेतली आहेस मोठी Risk.

Risk Management क़ेलेय मी
Estimate ही काढला आहे.
थोडे Reengineering करावे लागेल
तुझा माझा समेट एवढा एकच पर्याय आहे.

फक्त एकदाच पहायचे आहे
तुझ्या ह्रुदयात Login करुन
Delete करायचेत सगळे Folder
फक्त माझ्या नावाचा Folder राखुन.

Antivirus बनेन तुझ्यासाठी
वाचवेन तुला Spam पासुन
एकच mail कर माझ्या mailवर
वाट बघतोय कधीपासुन.

म्हणणे फक्त एवढेच आहे
आशा करतो तुझी इच्छा ही असावी
कोणी visit द्यायचे म्हटले
तर तुझी माझी URL एकच असावी.......

आयुष्यात....

आयुष्यात इच्छा असतात अनेक ,
प्रत्यक्षात पूरी होते ती फ़क्त एक .

आयुष्यात असंख्य स्वप्न असतात सजलेली ,
प्रत्यक्षात असतो फ़क्त अंधार दाटलेला .

आयुष्यात असंख्य नाती डोळ्यासमोर हवीशी वाटतात ,
प्रत्यक्षात तो जगतो फ़क्त एकाकी जीवन .

आयुष्यात चालायला असंख्य मार्ग मिळतात ,
प्रत्यक्षात धड एक मार्ग सुचत नाही .

आयुष्यात असंख्य माणसे भेटतात ,
प्रत्यक्षात कोणाचाच सहवास नसतो .

आयुष्यात खूप जीव लावावासा वाटतो ,
प्रत्यक्षात जवलपास कोणीच नसतो .

आयुष्यात आपण फ़क्त दुसर्यांसाठी जगत असतो ,
प्रत्यक्षात आपल्यासाठी कोणीच जगत नसतो .

आयुष्यात एकदा दीर्घायुष्य लाभावस वाटत ,
प्रत्यक्षात रोजच्या त्रासाने जगण सोडावस वाटत .

आयुष्यात सुखाने पुर्या इच्छासह मरायच असत ,
प्रत्यक्षात अपुर्या इच्छा , तलमलत मरण येत .

आयुष्यात खूप काही करायच असत ,
प्रत्यक्षात ते करायला आयुष्यच उरत नाही .

दारोळ्या (माझ्याही!)

प्यायला लागल्यावर चढायचीच
केंव्हा चढते ते कळत नाही
एकदा चढलेली उतरायचीच
उतरणं काही टळत नाही

दारु पिताना एक तत्व पाळावं
सोसेल तेवढीच प्यावी
सगळी संपवायला थोडीच हवी ?
उरली , तर घरी न्यावी!
एक एक पेग कसा
चवी चवीनं प्यायचा
किती पेग झाले याचा
हिशेब असतो द्यायचा

दारू पिऊन झाल्यानंतर
एक लढाई लढायची असते
पार्टीनंतर घरामधली
साफसफाई करायची असते
पिऊन थोडी चढणार असेल
तरच पिण्याला अर्थ आहे
एवढी ढोसून चढणार नसेल
तर आख्खा खंबा व्यर्थ आहे

मी तसा श्रध्दावान
श्रावण नेहमी पाळतो
श्रावणात फक्त दारू पितो
नॉनव्हेज मात्र टाळतो
ज्याची जागा त्याला द्यावी
भलती चूक करू नये
पिताना फक्त पीत रहावं
चकण्यानं पोट भरू नये

वेळच्यावेळी आपण ओळखावी
आपली आपली आणिबाणी
लाज सगळी सोडुन देऊन
ग्लासात घ्यावं लिंबुपाणी
पिऊन तर्र झाल्यानंतर
काय खातोय ते कळत नाही
खाल्ल्यानंतर बिलामधली
टोटल कधी जुळत नाही

आपला ग्लास आपण सांभाळावा
दुसऱ्याला घेऊ देऊ नये
दुसऱ्याचा ग्लास उचलण्याची
वेळ आपल्यावर येऊ नये
अशीही वेळ असते जेंव्हा
कोणीच आपला नसतो
म्हणून आपण प्यायला जातो
तर नेमका ड्राय डे असतो

आपला पेग आपण भरावा
दुसऱ्यावर विश्वास ठेवू नये
आपला ग्लास , आपली बाटली
दुसऱ्यांच्या हातात देऊ नये
असं उगीच लोकांना वाटतं
की दुःख दारूत बुडून जातं
दुःख असतं हलकं हलकं
अल्कोहोलसोबत उडून जातं!

एकदा प्यायला बसल्यानंतर
तुझं-माझं करू नये
तुझी काय , माझी काय
नशा कधी सरू नये
तुला जायचंच असेल तर निघून जा ,
जाण्यासाठी भांडू नकोस
प्यायची नसेल तर पिऊ नको ,
पण दारू अशी सांडू नकोस

आपला आवाज दणकयात हवा
उगाच लाऊडस्पीकर कशाला ?
पिऊन प्यायची तर देशी प्यायची
उगाच फॉरीन लिकर कशाला ?
फॉरीन लिकर कितीही प्यावी
काही केल्या चढत नाही
देशी आपली थोडीशीच प्यावी
दोन दोन दिवस उतरत नाही

घरी बसून दारू प्यायचे
खूप सारे फायदे असतात
हॉटेलमधे , बिल भरायचे
काटेकोर कायदे असतात
आम्ही कधीच दारूमधे
दुःख आमचं बुडवत नाही
दारू नेहमी शुध्दच ठेवतो
भेसळ आम्हाला आवडत नाही

हवा तसा मी चालतो आहे
कोण म्हणतंय ' जातोय तोल ?'
माझ्या मित्रा , माझ्या इतकी
पचवून दाखव , नंतर बोल!
प्रत्येक पार्टीत आपण बोलवावे
काही ' न ' पिणारे मित्र
पार्टीनंतर आपल्याला आपल्या
घरी नेणारे मित्र

पिणाऱ्यांनी समाजाचा
कुठलाच कायदा पाळू नये
जेंव्हा , जिथे , जशी वाटेल
प्यायचा मोह टाळू नये
प्रत्येकानंच आपला आपला
जसा घ्यायचा असतो श्वास
तसा प्रत्येकानं आपला आपला
सांभाळायचा असतो ग्लास