आयुष्याला द्यावे उत्तर

असे जगावे छाताडावर आव्हानाचे लावुन अत्तर
नजर रोखुनी नजरे मध्ये आयुष्याला द्यावे उत्तर

नको गुलामी नक्षत्रांची भीती आंधळी ताऱ्यांची
आयुष्याला भिडतानाही चैन करावी स्वप्नांची
असे दांडगी ईछा ज्याची मार्ग तयाला मिळती सत्तर
नजर रोखुनी नजरे मध्ये आयुष्याला द्यावे उत्तर

पाय असावे जमिनीवरती कवेत अंबर घेताना
हसू असावे ओठांवरती काळीज काढुन देताना
संकटासही ठणकावुन सांगावे आता ये बेहत्तर
नजर रोखुनी नजरे मध्ये आयुष्याला द्यावे उत्तर


करुन जावे असेही काही दुनियेतुनी या जाताना
गहिवर यावा जगास सा-या निरोप शेवट देताना
स्वर कठोर त्या काळाचाही क्षणभर व्हावा कातर कातर
नजर रोखुनी नजरे मध्ये आयुष्याला द्यावे उत्तर

अफाट होती तुझी स्मरणशक्ती

अफाट होती तुझी स्मरणशक्ती
तुला नेमके ठाऊक होते, एकमेकाना पहिल्यान्दा पाहीले
तेव्हा सुर्याचा पृथ्वीशी असलेला नेमका कोन
एकमेकान्च्या नजरेत हारवताना
आपन नक्की किती होतो एक का दोन?
तुला ठाऊक होते माझ्या कुठल्या शर्टला होती किती बटने?
कुठल्याचा उसवला होटा खिसा?
रात्रभर गाणी म्हणून दाखवताना
नेमका कितव्या गाण्याला बसला होता घसा
तुझ्याशी बोलताना चुकून जाम्भई निसटली
त्या दिवसाची तारीख, महिना, वर्ष, वेळ
आणी एकून किती मायक्रो सेकन्द टिकू शकला होता
मुश्किलीने एकमेकान्शी अबोला धरण्याचा खेळ
आठवतेका तुला रातरानी शेजारी बसून
कविता म्हणून दाखवताना
फुललेल्या एकूण कळ्यान्ची सन्ख्या
माझ्या अक्षराची पुस्तकात लिहीलेली मानसशास्त्रीय व्याख्या
नेमके आठवत होते तुला
कवितानी बोट टिकवले होते ते नेमके कुठल्या क्षणान्वर
आणी मनावरील पानावर कोरल्या गेल्यावरही
कुठली कविता कुठल्या पानावर
अफाट होती तुझी स्मरनशक्ती
मलाच कसेकाय विसरलीस कुणास ठाऊक?