अमर आलिंगन…

अमर आलिंगन…
रविवार सकाळची वेळ होती,
मी हॉलमध्ये पेपर वाचत बसलो होतो;
ती नुकतीच सुस्नात होउन बाहेर आली,
“चहा घेणार का तुम्ही? ” असं मला म्हणाली;
मी तिच्याकडे न बघताच “हो” म्हणालो,
आणि पुन्हा पेपर वाचण्यात गढून गेलो;
माझ्या जवळून जाताना तिने केसांना नाजुक झटका दिला,
त्यातून उडालेल्या तुषारांनी पेपर मात्र ओला झाला;
मी उगाच खट्याळ नजरेने तिच्याकडे पाहिले,
तिनंही मग खोट्या रागाने तोंड आपले फिरवले;
मी हळूच उठलो खुर्चीवरुन आणि स्वयंपाकघरात आलो,
तिनं माझ्याकडे बघावं म्हणून फ्रिजवर तबला वाजवू लागलो;
तिनं मात्र मागे न बघताच चहाचं आधण ठेवलं,
आणि मग मला चिडवण्यासाठी आपलं नाक उडवलं;
तिच्या पाठमोर्‍या रुपाकडे बघत मी क्षणभर तसाच थांबलो,
उगाच तिला दुखावले म्हणुन स्वतःच्याच मनाशी भांडलो;
हळुच मग मागुन जाऊन मग मी तिच्या कमरेला विळखा घातला,
पण गडबडीत चहाच्या भांड्याला लागुन हात माझा भाजला;
मी कळवळून हात झटकताना ती मात्र मनसोक्त हसली,
चावटपणाची वेडी लहर माझ्या मनात मग उठली;
मी जखडले तिला मिठीत, ती म्हणाली “जाऊ द्या ना!”
मी म्हणालो तिला “तुला माझ्यात सामवू दे ना!”
ती लाजुन म्हणाली “अहो असं काय करता? चहा उकळतोय!”
मी म्हणालो “उकळू दे! इथं माझा जीव जळतोय!”
“अहो असं काय करता? दूध उतू जाईल ना!”
“कशाला काळजी करतेस मी परत आणुन देईन ना!”
ती उगाच कारणं देत होती, मी प्रत्येक कारण उडवत होतो,
तिला अजुनच जवळ घेत, माझ्या मनासारखं घडवत होतो;
शेवटी तिनं कारण दिलं “अहो सिलेंडरचा बहुतेक वास येतोय”
मी म्हणालो “हो का! मला वाटले की माझा चावटपणा अती होतोय”
तेवढ्यात दाराची कडी वाजली,
मी मनातल्या मनात बाहेरच्याला इरसाल शिवी घातली;
तिनं झटकन स्वतःला माझ्या तावडीतुन सोडवून घेतलं,
आणि हळूच मला धक्का मारुन, स्वयंपाकघराबाहेर लोटलं;
मी वैतागानं दार उघडलं समोर कचरावाला दिसला,
माझा खांद्याशी ओला झालेला शर्ट पाहुन तो पण गालात हसला;
मी कचरा देऊन झटकन दार लावून घेतलं,
पण मागेवळताक्षणी काहितरी विचित्र घडणार आहे, असं मला वाटलं;
पहिले मला स्वयंपाकघरातुन, दूध जळण्याचा वास आला,
नंतर कान दणाणुन सोडणारा, सिलेंडरचा स्फोट झाला;
मी धावत आत गेलो, माझं ह्रदय धडधडत होतं,
माझ्या डोळ्यांदेखत तिचं पातळ आगीवर फडफडत होतं;
मी तिला उचलून घेतलं, डोळे माझे झरत होते,
तिच्या करपलेल्या कायेवरून हात माझे फिरत होते;

जेव्हा मी कुणीच नसतो

जेव्हा मी कुणीच नसतो -
निराकार सावल्यांप्रमाणे
क्षितीजावरती लोंबत असतो,
अंधाराच्या मागे लपुनी
शिळा हॊउनी आंबत असतो.
बुरशीलाही बुरा यावा अन
गंजालाही चढावा गंज,
किड्यांच्याही डोक्यात घुमावी
भणभणणारी झांज.
अशी गजबज होता मस्तकी
चित्ताला ये जरा शांतपण,
या शांतीच्या माथ्यावरि पण
नश्वरतेचे घण चिरंतन .
जेव्हा मी कुणीच नसतो -
असण्याचा सारे काही
अर्थ अचानक सुटू लागतो,
या नसण्याचा त्या असण्याशी
संबंध भराभर तुटू लागतो…

तव नयनाचे दल हलले

तव नयनाचे दल हलले ग
पनावर्च्या दवबिन्दुपरि जग सगळे डळमळळे ग
तव नयनाचे दल हलले ग

वारे गळले तारे ढळले
दिग्गज पन्चाननसे वळले
गिरि ढासळले, सुर कोसळले
ऋषि मुनि योगि चळले ग
तव नयनाचे दल हलले ग

ऋतुचक्राचे आस उडाले
आकाशातुन शब्द उडाले
आवर आवर आपुले भाले
मीन जळि तळमळले ग
तव नयनाचे दल हलले ग

ह्रिदयि माझ्या चकमक जडली
दो नयनान्ची किमया घडली
नजर तुझी धरणीला भिडली
पुनरपी जग सावरले ग
तव नयनाचे दल हलले ग

डोळे मीटून चालत आले

भरभरुन दिले त्याने
देताना दोह हस्ते
माझेच कर्म खोटे
फाटकी झोळी घेउन गेले

काही नव्ह्तेच रे ग्रहणे
फक्त दर्शन हवे होते
तुझ्या ममतेत ओथ्मबलेले
दोन क्शण हवे होते

कणा कणात अस्तीत्व तुझे
मीच भटकत रaहीले
रेणू रुपी या देहतले
तुझेच असणे तिष्टतठेवले

भेटशील मन्दीरी कोणी सान्गीतले
कोणी सान्गीतले म्हत्म्य स्थळचे
आशा बावळी लगेच भुलते
आन मी मेन्ढरु डोळे मीटून चालत आले

कॉलेज लाइफ़ माझं "

कँटीन मधला चहा आणि
चहा सोबत वडा पाव
पैसे कुठ्ले खिशात तेव्हा
उधारीचचं खातं राव !

कट्ट्यावर बसणं लेक्चर चुकवून
आणि पोरींची चेष्टा करणं
दिसलीच एखादी चांगली तर
तिला लांबूनच बघून झुरणं !

बसलोच चुकून लेक्चरला तर
शेवटचा बाक ठरलेला
कुणाच्या तरी वहीतलं पानं
आणि पेन सुध्दा चोरलेला !

परिक्षा जवळ आली
कि मात्र रात्री जागायच्या
डोळ्यात स्वप्नं उद्याची
म्हणून झोपाही शहाण्यासारख्या वागायच्या !

पूर्ण व्हायचं एक वर्तुळ
एक वर्ष सरायचं
पुन्हा नव्या पाखरांसोबत
जुनं झाड भरायचं.

अशी वर्तुळ भरता भरता कळलं
अरे कागदच भरला !
वर्तुळ झाल्या कागदाला
फ़क्त सलाम करायचा उरला !!

पुन्हा नविन रस्ता
पुन्हा नविन साथी
जुन्या रस्त्याच्या , प्रवासाच्या
फ़क्त आठवणीच हाती !!!!!!

माझी तु होशील का?

स्वप्नात आली आज तु

भाव मनीचे जणन्या
आयुष्याची वाट बिकटही
साथ मजला देशील का?


तो पहा रवीकर तांबुस
उगवतीचा प्रकाश सुंदर
लाटांसोबत चालताना
हात हाती घेशील का?


रंगलेली कैक स्वप्ने
प्रिये तुझ्या सहवासाने
गंध भरन्या जीवनात
सांग तु येशील का?


हिरवा शालु ल्याली धरती
फुले उधळती तुझ्याच भोवती
द्रुष्य विहंगम,अतिव सुंदर
पाहण्या मजला नेशील का?


सात सुरांची सुरेल मैफ़ील
सात रंगात रंगले विश्व
सात पाउले सप्तपदिचे
दोघे मिळूनी चालु सोबत
आयुष्याच्या या वळणावर
माझी तु होशील का?

तुम्ही पण कमाल करता यार!

तुम्ही पण कमाल करता यार!
प्रेमाच्या गोष्टी करता यार?
प्रेम on-line खुलते आजकाल
ह्रिदयामधे जपता यार?
scrap,sms हे प्रेमाचे बोल
डोळ्यांची भाशा बोलता यार?
प्रत्येक Forum वर एक मैत्रीण.
एकाच अबोली साठी झुरता यार
messages आणि chat सोडून
बाहेर भटकायच म्हणता यार?
Blogs वाचायचे मिळतिल ते
तुम्ही पुस्तके वचता यार?
Community मधे रमायचे आता
चौकात गप्पा मरता यार?
धावयचे सोडून जगासोबत
स्वप्नां मधे रमता यार?
ह्रिदयात जागा मागता यार?
अरे!कोणत्या जगात जगता यार?

तु गेलीस…….

करतो आहे कवीता शब्द शब्द जोद्दुन,
तुलाच समोर थेउन, तुज़ा क्शन न क्शन आथवुन…..
शब्दान्चा खेऴ हा, मी पाहनार आहे खेऴुन,
कारन तुही गेलीस मला, याच शब्दान्मधे बान्धुन…
पाह्तो आहे स्वप्न, मी दीवस रात्र जागुन,
तुलाच द्दोल्यात थेउन, तुज़ा क्शन न क्शन आथवुन…..
पाह्तो आहे वात (vat) तुज़ी, एकताच खीद्दकीत उभे राहुन,
कारन तुही गेलीस मनाच्या, दाराला कद्दी लाउन….
लधतो आहे तुजासाथी, जगाशी वैर धरुन,
तुलाच देव मानुन, तुज़ा क्शन न क्शन आथवुन…..
माहीत नाही मला, कसे जगाला दाखवु मी जीन्कुन,
कारन तुही गेलीस, जीन्कनार्र्याल कायमचे हरवुन…..